Jest to podstawowy wymóg prawny w każdej akcji obronnej, pro­wadzonej nie tylko z użyciem psa. Zresztą pies jest tylko „narzę­dziem” obrony i za wszelkie jego poczynania odpowiada wychowaw­ca. Co to jest w ogóle obrona konieczna? Najkrócej rzecz ujmując jest to podjęcie działań obronnych, właściwych do istniejącego zagro­żenia. Nie można przecież użyć psa, broni lub innego niebezpieczne­go narzędzia w stosunku do sprawcy drobnego przewinienia. Dla przykładu podam, że kradzież paczki papierosów nie daje podstaw do użycia psa, gdyż jest to czyn o znikomej szkodliwości społecznej. Je­żeli ktoś na ulicy zaczepi nas słownie, również nie ma powodu wydać psu rozkazu do ataku. Przy pomocy psa możemy i powinniśmy się bronić w przypadkach zagrożenia ze strony chuliganów, czynnie na­ruszających naszą nietykalność, a także przed osobami, które podej­mują działania o charakterze kryminalnym o znacznym ciężarze ga­tunkowym. Gdy jednak przestępca zaniecha ataku i podporządkuje się naszym poleceniom, wówczas odpowiednim rozkazem przerywa­my akcję psa, bo jeżeli tego nie uczynimy, przekroczymy zasady obrony koniecznej. Od wymierzania sprawiedliwości jest zawsze sąd, a my nie mamy prawa go w tym wyręczać.

Pamiętaj, że pies zabezpieczony metalowym kagańcem też może wyrządzić krzywdę

Kaganiec z pewnością zabezpiecza psie zęby na tyle skutecznie, że uniemożliwi mu gryzienie. Jednakże zachowanie pełnego bezpie­czeństwa wymaga dodatkowo prowadzenia psa na smyczy, ponieważ swobodnie biegający może metalowym kagańcem wyrządzić komuś krzywdę. W wypadku frontalnego ataku osoba, którą to spotka, w najlepszym wypadku zostanie mocno poobijana, zaś w skrajnym – może doznać poważnych uszkodzeń ciała w postaci wybitych zębów, złamanego nosa czy kości policzkowej. Dlatego trzeba uważać, by pies nie miał możliwości uderzenia w twarz osoby przypadkowej. Inaczej będzie to wyglądało, gdy prowadzony czworonóg podejmie się uzasadnionej obrony, wówczas nie musimy zwracać uwagi, gdzie on trafi napastnika.