Historia

Jego pochodzenie nie zostało do końca wyjaśnione. Prawdopo­dobnie wywodzi się od francuskich owczarków lub od sprowadzone­go do Włoch owczarka azjatyckiego. Został wyhodowany do pracy przy stadach i z tego zadania wywiązuje się znakomicie, potrafi bo­wiem narzucić swoją wolę dużym zwierzętom.

Cechy psychofizyczne

Wzrost: 55-63 cm; masa ciała: pies 32-38 kg, suka 26-32 kg. Jest to mocny, silnie zbudowany pies typu wiejskiego, odporny na zmien­ne warunki pogodowe. Cechuje go wysoka inteligencja, odwaga, upór, duży temperament, samodzielność, zdolność do przejawiania własnej inicjatywy, wrażliwość, czujność, popęd do walki i obrony, nieufność do obcych, nieustępliwość, przywiązanie do opiekuna i własnego terytorium, spokój i opanowanie, pewność siebie.

Przeznaczenie

Ten pies, o silnie rozwiniętym instynkcie dominacyjnym, jest zdolny podporządkować sobie każdego, kto okaże w kontaktach z nim słabość i uległość. Jego pierwotnym przeznaczeniem było pil­nowanie stad. jednak z upływem czasu i rozwojem cywilizacji pozy­tywne cechy tego owczarka zaczęli dostrzegać mieszkańcy miast, by w końcu stał się doskonałym psem rodzinnym, który umila nam ży­cie w domu, służy dzieciom do zabawy, towarzyszy na spacerach oraz broni. Chociaż nie należy do olbrzymów, na pewno wywiąże się z obowiązku obrońcy i stróża, ponieważ jest silny, szybki, zwinny i zdecydowany stanąć w naszej obronie w każdym czasie i okoliczno­ściach. Nie jest on typowym psem bojowym, dlatego nie zaspokoi w pełni potrzeb tych, którzy chcą mieć tylko psa obronno-stróżują­cego. Przede wszystkim będzie on w pierwszej kolejności pełnił rolę rodzinnego czworonoga, a dopiero potem użytkowego. W naszych warunkach klimatycznych może być trzymany na dworze przez cały rok, ale równie dobrze czuje się w mieszkaniu. To drugie rozwiązanie będzie trafniejsze, ponieważ jest on bardzo wrażliwy i pragnie bliskie­go kontaktu z domownikami. Dla zaspokojenia potrzeb ruchowych wymaga swobodnego wybiegu na dużej przestrzeni. Jego przewodni­kiem powinna być osoba wymagająca i konsekwentna, potrafiąca na­rzucić mu własną wolę. Okrywa włosowa tego czworonoga wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych.

Edukacja

Samo wychowanie mu nie wystarczy, ponieważ cechy jego charak­teru wymagają dodatkowych ćwiczeń dyscyplinujących, dlatego mu­simy przerobić z nim wybrane elementy z posłuszeństwa. Ten owcza­rek jest pełnym temperamentu indywidualistą, dumnym i traktują­cym wszystkich jak podwładnych, dlatego należy rozpocząć z nim pracę wychowawczą już od wczesnej młodości. Musimy doprowadzić do tego, że w rodzinnej hierarchii podporządkuje się wszystkim do­mownikom, jedynie dzieci może traktować jak równe sobie. W cza­sie zaznajamiania go z otoczeniem należy zaprzyjaźniać go z psami i re­agować zdecydowanie na próby podejmowania z nimi walki, do czego ma skłonność. Jako pies towarzyszący powinien odnosić się przyjaźnie do innych ludzi, natomiast użytkowego uczymy nieufności do obcych oraz wyrabiamy od szczenięcia śmiałość i odwagę. Pierwsze ćwiczenia z posłuszeństwa można prowadzić już z pięciomiesięcznym psiakiem. W tym okresie uczymy go chodzenia przy nodze, stania, siadania, wa­rowania, krótkiego pozostawania i przychodzenia na zawołanie. Po ukończeniu przez niego dziewiątego miesiąca życia realizujemy cały program z zakresu posłuszeństwa. Natomiast do obrony i stróżowania należy przeprowadzić szkolenie kierunkowe.